Anouk is mijn grote held. Wanneer ik dit zeg schieten mensen meestal in de stress, omdat ze dan denken dat ik het ook ambieer om kinderen te krijgen van verschillende vaders. Maar dat is niet het geval. Ik luister al naar haar muziek zolang als ik me kan herinneren, ken al haar liedjes uit mijn hoofd en mijn eerste concert was een concert van Anouk.

Toen een vriendin van mij, Sanne, vroeg of ik mee wou naar Collegetour om de opnames met haar bij te wonen, zei ik natuurlijk geen nee. Voor wie Collegetour niet kent: in dit programma mogen studenten vragen stellen aan bekende mensen. Super leuke show om te zien!

Zenuwachtig stonden Sanne en ik te wachten in het Conservatorium in Amsterdam. We waren precies op tijd, maar voor ons had zich al een enorme rij aan mensen gevormd. Anouk is blijkbaar erg populair onder de studentjes. Doordat we via een andere deur naar binnen wisten te glippen, belandden we op de tweede rij. Vlakbij Anouk.

Van te voren hadden Sanne en ik natuurlijk nagedacht over een vraag die we zouden kunnen stellen, maar we vonden het beiden eigenlijk te eng om het echt te vragen. Anouk die je aankijkt, een microfoon onder je neus en tig camera’s die je precies van de verkeerde kant filmden: nee, bedankt. Daarnaast was het al epic om zo dicht in haar buurt te zijn.

Maar terwijl ik naar Anouk luisterde besefte ik me dat dit waarschijnlijk mijn enige kans was om ooit zo direct tegen haar te praten. Fluisterend zei ik tegen Sanne dat ik op zou staan om iets te zeggen. ‘Echt?’ ‘Ja, echt.’ ‘Wat ga je vragen dan?’ ‘Geen idee.’

Ik hoor mensen wel eens praten over een out-of-body ervaring, maar dat leek mij altijd een beetje onzin. Hoezo geen controle over je lichaam? Flikker op joh, dat is hetzelfde als alcohol de schuld geven als je bent vreemdgegaan. De alcohol bestuurt je niet mallerd en je lichaam wordt bestuurd door jezelf. Ga weg met je smoesjes.

Maar ineens overkwam het me. Ik was er van overtuigd dat het een dom idee was om op te staan en toch besloot iets of iemand in mijn brein dat dit een fantastisch #yolo moment zou kunnen zijn. Gewoon opstaan! Het ergste wat er kan gebeuren is dat je dichtklapt, dat die ene pukkel in beeld komt of dat Anouk je uitlacht. Helemaal save. Thanks brain.

Binnen seconden kreeg ik een microfoon voor mijn neus en keek ik Anouk recht in de ogen aan. Shiiiit. ‘Ehm hai, Anouk. Ik wou eerst even zeggen dat ik echt enorm fan van je ben. Echt e-n-o-r-m. Mijn vader had je ooit een keer gezien in een meubelwinkel en had je toen geen handtekening gevraagd of een foto met je gemaakt. Daar was ik best wel boos over. Vind je het vervelend als mensen je aanspreken op straat?’

Ik ben niet erg trots op mijn journalistieke vaardigheden van dit moment, want die vraag heeft ze natuurlijk wel honderd keer gehad. Ze antwoordde dan ook in een vast riedeltje: ‘Nou, soms. Als ik er niet uitzie of gewoon een slechte dag heb. Dan denk ik echt van: fuck off, you know? Maar als mensen het gewoon lief vragen dan vind ik het niet erg hoor.’ Met bibberende handjes, zweet op mijn voorhoofd en een kleine hartaanval keek ik haar aan. Weer besloot mijn lichaam zichzelf op de automatische piloot te gooien en deed ik de grootste #yolo move uit mijn leven. ‘Okee, mag ik dan zo met je op de foto?’

Gelukkig is de out-of-body Elfi een bad-ass Elfi, want ik mocht daadwerkelijk na de opnames met Anouk op de foto. Terwijl een horde studenten en fans werden weggestuurd, mocht ik naar een kamertje achter het podium waar Anouk en haar manager stonden. ‘Hee! Jij! Kom we gaan even gezellig op de foto.’ Langzaam liep ik naar haar toe, deed voorzichtig een arm om haar heen en lachte ik naar de camera. ‘Nee gek, niet zo ver weg, kom een beetje dichterbij.’ Anouk knuffelde me. Oh my god. Terwijl ik een gekke grijns op mijn hoofd kreeg, checkte Anouk de foto’s en koos ze haar favoriet uit. ‘Ja, hierop lijk ik niet zo dik.’ De rest van de foto’s verwijderde ze zorgvuldig. Vervolgens sloeg Anouk me op mijn kont (!!) en werd ik weer naar buiten begeleid door de beveiliging. ‘Tot de volgende keer hè!’ Volgens mij heb ik ‘Toedels!’ teruggezegd. Oh Brain. Waarom nou weer toedels?

Zo. Dat was het verhaal. Ik was niet meer in de uitzending terug te vinden, maar I didn’t care. Ik had zojuist mijn idool vastgehouden. En ze sloeg me op mijn kont. Hoeveel mensen kunnen dat nou zeggen?

Ik zou graag nog even out-of-body Elfi willen bedanken voor deze ervaring. Ik hoop dat we elkaar nog vaker tegenkomen. En dat je dan weer iets cools voor me regelt. Maar zeg dan alsjeblieft geen toedels.

Wil je de aflevering zien? Dat kan hier!

Heel veel liefs,

Elfi(Selfie)