Welkom in de familie

Leon en ik zijn al meer dan drie jaar samen en inmiddels is hij flink ingeburgerd in mijn familie. Hij mocht als eerste in mijn vaders nieuwe auto rijden, kriebelt mijn kat stiekem op zijn buik en gaat zelfs met mijn moeder een stukkie fietsen. Inmiddels hoort hij bij het meubilair. Maar toch, miste er nog één essentieel onderdeel in de relatie.

Want je hoort niet bij de familie Voorhuis, als je geen belachelijk verhaal hebt van jezelf op vakantie.

Laten we beginnen bij mijn vader. We verbleven in Londen in het Hilton, met een belachelijk sjiek ontbijtbuffet. Iedereen at rustig zijn buikjes vol, terwijl mijn vader een muffin van zijn bord pakte. Langzaam haalde hij het papiertje van de muffin af, maak er een balletje van en stopte deze in zijn mond. Ondertussen riep hij vol enthousiasme: ‘Hmm! Eetpapier!’ Met grote ogen keken we hem aan, terwijl hij met een beetje moeite de prop doorslikte. Niemand durfde hem te vertellen dat het geen eetpapier was.

Mijn moeders verhaal speelt zich af op Terschelling. Ons appartement had een leuk balkonnetje, inclusief leuk meubilair om lekker mee buiten te vertoeven. Alleen was het meubilair nat van een flinke regenbui en niemand, niemand houdt van een natte kont. Zo opgelost, dacht moeders, om vervolgens de tafel om te kiepen over het balkon. Zijn we daar ook weer vanaf.

Van beneden slaakte iemand een gil, waarna we voorzichtig over ons balkonnetje gluurden. Daar zat een stelletje rustig te kaarten met een bak chips. Compleet doorweekt. Inclusief natte chips.

Nu waren Leon en ik de afgelopen week op het warme Gran Canaria. Ik had een stoffen tas meegenomen voor op het strand, waar onze strandzooi in kon. Na twee dagen zat er een kleine kilo zand in en wat kruimels. Ineens kreeg Leon spontane opruimkriebels. Hij greep de tas, holde naar ons balkon en schudde vol enthousiasme de tas uit. Twee korte plofjes volgden. Zijn telefoon lag beneden op het gras en onze kamersleutel lag op het dakje van de onderburen.

Mij kon je inmiddels opvegen, opdweilen en al die andere woorden die gepaard gaan met de slappe lach. Vol enthousiasme appte ik mijn ouders, die met applaus reageerden. ‘Nu hoort ie er echt bij’

Welkom in de familie, Leon.

Heel veel liefs,

Elfi(Selfie)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *