Oogcontact met een wildplasser

Of ik preuts ben? Laten we zeggen dat ik aardig ongemakkelijk ben in sauna’s, maar mezelf er uiteindelijk wel overheen zet. Naakt is immers puur natuur. Maar toen ik een naakte man tegenkwam op station Amsterdam Amstel die dingen schreeuwde naar alles en iedereen en zijn vriendelijke vriend rondwapperde om één of ander vaag punt duidelijk te maken, wou ik vooral niet naar zijn slurf kijken. Alles. Behalve zijn slurf.

Goed, misschien ben ik dan gewoon ongemakkelijk rondom bananen van vreemde mannen op stations. Maar ik ben gelukkig niet mega naaktschuw. Dankzij een heleboel uurtjes op Omegle en ChatRoulette kan ik best wel wat klabanussen zien, zonder tegen het plafond te springen van ongemakkelijkheid. Dacht ik.

Totdat ik op mijn gemakje terug naar huis wandelde na een lange en vermoeiende dag. Ik had de pap op en ik moest thuis nog inpakken, mijn haar doen, twee blogposts schrijven en mijn koffer inpakken. Dus mijn blik ging op oneindig, mijn oortjes gingen in mijn oren en ik nam de route waar nooit iemand loopt, zodat ik ook geen bekenden tegenkwam die ik per ongeluk zou kunnen afblaffen van vermoeidheid.

Ondertussen bekeek ik natuurlijk of er nieuwe snapchat filters waren en ik was aangenaam verrast om te zien dat er een nieuwe variant met een snor was opgedoken. Mooie dingen. Rustig keek ik weer op, voldaan en gelukkig.

Om vervolgens recht tegen de pielemuis van een vreemde aan te kijken.

‘BluuhWhieefiefefifie’, riep ik. Althans, iets wat zo klonk. Mijn ogen verplaatsen zich direct honderden meters omhoog, om daar recht in de ogen van de eigenaar te kijken. Die het ook allemaal even niet zo goed wist.

‘Ehhh..’ zei hij. Of althans, iets wat zo klonk, vervolgt door: ‘Hoi’. Gast. Gozer. Niet doen. Dit zijn mijn huisstruiken. Er is letterlijk een wc een kleine drie meter verderop in de pizzeria. Ze hebben zelfs een open feestje bij de pizzeria. Jij en je discodel kunnen daar op jullie gemakje een plasje maken, maar jij kiest de meest open en blote struik van de hele buurt om je watertje te lozen. Hou je fanfare gewoon in je broek, niemand heeft hierom gevraagd. En ik al helemaal niet. Niet cool vriend. Niet cool.

Maar natuurlijk zei ik dat niet. Ik zei meer iets van: ‘Huehue’, wat de situatie alleen nog maar ongemakkelijker maakte. Ik bedoel, wat zeg je anders tegen een wildvreemde wildplasser. Dag, hallo. Heb jij ook een fijne dag gehad? Heb je nog plannen voor het weekend? Lekker weertje, buurman!

Anyways, mijn tweede kromme-bananen-trauma is vandaag een feit geworden. Ik zal jullie updaten als nummer drie zich heeft voltrokken.

Heel veel liefs,

Elfi(Selfie)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *