Ik weet hoe een batterijkip zich voelt. Het is spits. Overal staat iemand. Het ruikt naar zweet van forensen. En naar patat, want die eet een student in een hoekje lekker ongegeneerd op. Alsof ik geen honger krijg van die frietlucht. Ook ben ik inmiddels al drie keer tegen mijn buurman aangevallen, omdat de trein…