“Pap, wil je een briefje voor me schrijven voor school. Dat ik allergisch ben voor regen.”

Mijn allereerste bovenbouwschoolfeest was net afgelopen en het was een groot succes. Ik was namelijk net zestien geworden en ging voor het eerst een avondje zuipen. Yes, ik was een lieve, brave puber die gewoon wachtte totdat ik legaal alcohol mocht drinken. Zo zit ik nou eenmaal in mekaar.

Met Nadine bewoog ik mezelf richting de bar, zodra de onderbouwers het pand hadden verlaten. “Kom, laten we een biertje nemen!” Zo gezegd, zo gedaan. Alleen vond ik bier zo vreselijk goor dat ik die binnen no-time aan een dronken voorbijganger af. Gedverdemme. Hoe kan iemand alcohol nou lekker vinden? Terwijl ik weer een Spa Blauw liet inschenken voor mezelf, kwam Bernice aan de bar staan. “Weet je wat jij moeten proberen? Een Passoa Jus!” Een soa wat?

Even later had ik vijf Passoa Jus achter mijn kiezen. Want dat was het fijne aan deze drank: het was zoet en oprecht lekker spul. Helaas wist ik destijds nog niet van mezelf dat ik maximaal twee drankjes moet drinken, omdat er anders dingen misgaan.

Lallend liep ik door mijn klasgenoten heen en ik bleef dansen tot het feestje was afgelopen. Mijn beste en nuchtere vriend, Thierry, moest me meeslepen naar de parkeerplaats, waar mijn vader op me stond te wachten. “Ze heeft misschien een beetje te veel gedronken.” Waarschuwde hij, terwijl we instapten.

Thierry en mijn vader hadden de rit van hun leven. In geuren en kleuren vertelde ik over mijn allergie voor regen en het fenomeen van vliegende koeien. Eenmaal thuis ging ik op de trap zitten, om vervolgens te wachten tot ie zou gaan rollen. Het was immers een roltrap, toch?

De volgende ochtend had ik een andere nieuwe ervaring: mijn eerste kater.

We zijn nu een aantal jaar verder en ik mag nu al best een tijdje alchol drinken. Natuurlijk had ik niet meteen iets geleerd van deze avond, want ik heb nog een hoop andere dronken feestjes meegemaakt. Zo heb ik ooit mijn ex-vriend bekogelt met wijn vanaf een balkon, konden Bernice en ik niet meer naar huis omdat we de trap niet meer af konden en heb ik een hoop lompe opmerkingen gemaakt tegen een paar Duitse dames die stonden te tippelen op de hoek van een straat in Berlijn. Dat zijn verhalen voor later, denk ik.

Inmiddels weet ik wel beter en kan ik uitstekend mijn fases van dronken onderscheiden. Na één wijntje begin ik een beetje te draaien en heel snel te praten. Ja, dan al. Mijn alcholtolerantie staat gelijk aan nul, dus hij hakt er meteen flink in. Na twee wijn kan ik niet meer bedenken of ik recht op sta, of heel erg scheef. Meestal sta ik scheef. En na drie wijn, ben je me gewoon kwijt. Dan hang ik ergens over de bar, vertel ik mijn levensverhaal aan wildvreemde mensen en krijg ik mijn eigen sleutel niet meer in mijn fietsslot.

Dus ik ben gestopt met elk weekend mijn grenzen opzoeken. Ik drink heel af en toe één wijntje onder het eten, heel misschien twee. Maar meer drink ik echt niet meer, want dan gaan er dingen mis.

Behalve op de verjaardag van Thierry. Speciaal voor hem giet ik dan lekker alles in mijn giechel. Want ik kan hem van alles geven voor zijn verjaardag, maar hij vindt het het allermooiste, als ik om een briefje vraag voor mijn regenallergie aan het einde van de avond.

Mocht je je dus afvragen waar ik aanstaande zaterdag ben? Ergens hangend over de bar. Terwijl ik aan iemand vertel waarom Donald Trump op een cavia lijkt.

Heel veel liefs,

Elfi(Selfie)