De natuurwetten van mijn opruimwoede

Schrobben, stoffen en stofzuigen: niet echt dingen die ik graag doe in mijn vrije tijd. Als ik het druk heb laat ik mijn kamertje dan ook langzaam steeds iets smeriger worden, totdat ik het zelf ook te vies vind en in een opruimwoede door mijn kamer ren. Mijn opruimaanvallen zijn echter sporadisch en lastig te voorspellen. En dus wacht ik stilletjes tot de natuurwet van mijn opruimwoede besluit dat het weer zover is.

Er is echter één manier waarop deze natuurwet kan worden getart.

Vrijdagavond. Ik zit in mijn pyjamabroek, met mijn haar in een knot te staren naar mijn stageverslag. Ik hoop dat de analyses gewoon uit mijn vingers komen, maar helaas zit het vandaag een beetje tegen. Ik huf en ik puf en daarna besluit ik dat het tijd is voor Netflix met mijn vriendje. Hersenen uit en kijken naar Suits. Klinkt als een perfecte vrijdagavond.

Dan gaat Leon’s telefoon. Zijn broer en zijn vriendin willen langskomen.

En ze zijn op maar vijf minuten afstand.

Ik kijk door de kamer en zie alleen maar stapeltjes papieren, kleding, een afwas, een hele volle vuilniszak en heel veel stof. Alsof ik nu pas weer zag in wat voor zooi ik eigenlijk leefde. Het is duidelijk dat mijn stageverslag het al een tijdje aan het winnen was van mijn opruimwoede.

Als een maniak begin ik alle kleding in mijn armen te verzamelen en in de kast te duwen. Ondertussen probeer ik naar Leon te gebaren dat hij ze de verkeerde kant moet opsturen, maar hij kijkt alleen maar vaag naar mijn gewapper. Mannen. Niet goed in hints.

Daarna schuif ik alle papieren ook maar in de kast, samen met alle bussen deo, haarlak en parfums die ik vond op random locaties. Ik maak in een turbovaart mijn bed op, ren met een doekje door de keuken en de badkamer en stof daarna alleen de plekken af die je kan zien vanaf de bank.

Vervolgens stuur ik Leon naar beneden met de vuilniszak, trek een normale broek aan, haal één keer een borstel door mijn haar en spuit er nog een laagje deo bij. Dan gaat de bel.

Totally nailed it.

Niks beter dan onverwacht bezoek voor een flinke dosis opruimwoede.

Beetje jammer dat de kast nu niet meer open kan.

Heel veel liefs,

Elfi(Selfie)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *